26/1/08

Biblioburro

Se algunha vez tecleastes bibliobarro en Google, seguro que vos fixastes en que aparece escrito "Quizás quiso decir: biblioburro". Pois ben, se existe na web algunha dirección que teña un nome tan semellante ao do blogue da vosa biblioteca, deberiades saber de que se trata.

Biblioburro é a historia dun mozo colombiano, Luis Soriano, profesor de español no concello de Granada (Magdalena), que tras observar como os seus alumnos chegaban á escola sen facer as súas tarefas por falta de libros, decidiu percorrer todos os fins de semana, a lombos dun burro, os carreiros do seu Departamento para axudar aos nenos a consultar libros. Deixáballes os libros en calidade de préstamo un sábado e, logo, ao sábado seguinte recollíaos para pasarllos a outros nenos doutro lugar. Pero, ademais do servizo de préstamo, este profesor ofrecía aos rapaces actuacións con monicreques e ensináballes a interpretar os contos que lían.

Os dous primeiros anos, o Docto, como lle chamaban cariñosamente no seu pobo, tiña só un burro pero, a medida que foi aumentando a súa biblioteca, viuse na necesidade de conseguir outro animal para cargar un maior número de volumes. Desta forma, Luis Soriano ensinaba español de luns a venres no colexio, mentres que os sábados marchaba con Alfa e Beto (que así se chamaban os dous burros) a facer algo que lle nacía do corazón e polo que non recibía ningún diñeiro.

Co tempo, e grazas á difusión feita pola radio, outros colombianos fóronse unindo a esta nobre causa, de forma que duns cantos libros se pasou a máis de 2800 volumes doados por centenares de persoas. Esta exitosa idea foi levada tamén a outras zonas de Colombia co traballo voluntario de moitos pais e nais de familia.

Afortunadamente, este labor totalmente desinteresado acabou sendo recoñecido polo Goberno Nacional, que inscribiu o programa Biblioburro na Rede Nacional de Bibliotecas, tendo agora acceso ás Caixas de Compensación, é dicir, ás mesmas subvencións que o resto de bibliotecas do país.

En definitiva, este Quixote colombiano non se deixou nunca vencer polos xigantes e demostrou que non existen imposibles cando hai ganas e entusiasmo.


24/1/08

Música pola PAZ

Seguindo co noso traballo en prol dun mundo mellor no que o diálogo impere sobre o armamento, hoxe achegámosvos tres propostas musicais aínda quentiñas: toda unha proposta de karaoke pacífico para reflexionar.




Sólo le pido a Dios




Blowing in the wind




Rosa de la Paz




Terceiro traballo colaborativo dos Blogues das Bibliotecas Escolares Galegas en prol da PAZ

Poemas pola PAZ

Iniciativas tan marabillosas como esta deberían espallarse e facer posible que os únicos bombardeos que houbese polo mundo foran de poemas.

"A poesía é unha arma cargada de futuro"
Gabriel Celaya






Cuando ya nada se espera personalmente exaltante,
mas se palpita y se sigue más acá de la conciencia,
fieramente existiendo, ciegamente afirmado,
como un pulso que golpea las tinieblas.

Cuando se miran de frente
los vertiginosos ojos claros de la muerte,
se dicen las verdades:
las bárbaras, terribles, amorosas crueldades.

Se dicen los poemas
que ensanchan los pulmones de cuantos, asfixiados,
piden ser, piden ritmo,
piden ley para aquello que sienten excesivo.

Con la velocidad del instinto,
con el rayo del prodigio,
como mágica evidencia, lo real se nos convierte
en lo idéntico a sí mismo.

Poesía para el pobre, poesía necesaria
como el pan de cada día,
como el aire que exigimos trece veces por minuto,
para ser y en tanto somos dar un sí que glorifica.

Porque vivimos a golpes, porque apenas si nos dejan
decir que somos quien somos,
nuestros cantares no pueden ser sin pecado un adorno.
Estamos tocando el fondo.

Maldigo la poesía concebida como un lujo
cultural por los neutrales
que, lavándose las manos, se desentienden y evaden.
Maldigo la poesía de quien no toma partido hasta mancharse.

Hago mías las faltas. Siento en mí a cuantos sufren
y canto respirando.
Canto, y canto, y cantando más allá de mis penas
personales, me ensancho.

Quisiera daros vida, provocar nuevos actos,
y calculo por eso con técnica qué puedo.
Me siento un ingeniero del verso y un obrero
que trabaja con otros a España en sus aceros.

Tal es mi poesía: poesía-herramienta
a la vez que latido de lo unánime y ciego.
Tal es, arma cargada de futuro expansivo
con que te apunto al pecho.

No es una poesía gota a gota pensada.
No es un bello producto. No es un fruto perfecto.
Es algo como el aire que todos respiramos
y es el canto que espacia cuanto dentro llevamos.

Son palabras que todos repetimos sintiendo
como nuestras, y vuelan. Son más que lo mentado.
Son lo más necesario: lo que no tiene nombre.
Son gritos en el cielo, y en la tierra son actos.



Segundo traballo colaborativo dos
Blogues das Bibliotecas Escolares Galegas en prol da PAZ

Pola PAZ

Os Blogues das Bibliotecas Escolares Galegas, unha vez máis, unímonos na loita do dereito primordial de todo ser humano: a convivencia pacífica. Porque sabemos que a base de toda coexistencia é o entendemento, o diálogo, o feito de saber abrir os nosos ollos e os nosos oídos para escoitar e entender, desexamos elevar as nosas voces como unha soa, un só berro unido por unha soa palabra, a palabra máis fermosa que debe reinar as nosas existencias: PAZ.

E para reclamala, para pedir aos gobernos que senten a dialogar, para pedir a todo home e muller que habite sobre a face da terra que sexa quen de trocar puños e fusís por verbas e entendemento, por conmiseración e diálogo, por amizade e respecto, é polo que estamos aquí.

Dende o pasado día 20 (en bibliobarro comezamos hoxe, perdón polo despiste) ata o próximo 30, lembrarémosvos que podemos vivir en paz, que só hai que crer nela, confiar nela, traballar por ela.

O noso labor é e será sempre ensinar respecto, democracia e educación. O noso labor é axudar por unha mellor sociedade do futuro.




21/1/08

WebQuests

Dentro da nosa sección para aprender e divertirse (ver panel lateral) estreamos hoxe un novo apartado denominado WebQuests.

Aquí contarásenos practicamente todo o que hai que saber sobre este "novo" recurso educativo. Pero, ademais, será un lugar destinado a que os/as profes deste centro vaian "colgando" aquelas páxinas web, con estrutura de WebQuest, relacionadas coas súas respectivas materias e dirixidas a vós.

Pero, ¿que é unha WebQuest?. Ou dito doutro modo, ¿que é o que pretenden estes/as profesores/as?

Pois ben, trátase unicamente de páxinas, cun aspecto máis ou menos semellante, que conteñen actividades que deberedes resolver utilizando información obtida dos recursos web que o/a profesor/a vos indique.

Xa vedes, ides ter que traballar empregando as novas tecnoloxías, é dicir, dun xeito máis "moderno". E, de paso, quizais vos deades conta de que para realizar as vosas tarefas escolares existen moitos lugares de consulta en Internet infinitamente mellores que www.rincondelvago.com.